W chwilach, gdy poparcie dla walczących ze sobą kandydatów jest zbliżone to właśnie debaty polityczne decydowały o zwycięzcach wyborów. Jeżeli tak będzie i w Warszawie, to Hanna Gronkiewiz-Waltz po dzisiejszej debacie w telewizyjnej Dwójce może śmiało pakować walizki. Od czasów debaty Wałęsa-Miodowicz nie zdarzyło się w historii debat z naszego podwórka politycznego tak nokautujące zwycięstwo jednej ze stron.
Z jednej strony była ona... już pierwsze słowa zwiastowały ciąg dalszy. Niepewna siebie, myląca słowa, nie mówiąc już o sensie. W ciągu 30 minut nie wspomniała ani słowem o swoim programie dla Warszawy (oprócz tego, że pomyłkowo wstawiła na swojej mapce wyborczej osiedla w Lesie Kabackim). Z jej słów żaden wyborca nie zapamiętał niczego, co mogłoby przekonać do poparcia właśnie jej kandydatury. Nie była w stanie w ciągu minuty odpowiedzieć, co zrobiła dla stolicy jako poseł warszawski. Na pytanie o konferencję w hospicjum, jak stwierdziła była przygotowana, ale na słowach się skończyło.
Z drugiej strony on... rozluźniony, umiejący odpowiednio zażartować, pewien swoich słów. Większość przyznanego mu czasu poświęcił na mówienie o tym co zrobił i co zamierza zrobić dla Warszawy. Zręcznie wykorzystywał pytania zadane mu przez Gronkiewicz i jej sztab, by zaprezentować siebie i swoją wizję stolicy. W tym co mówił czuć było, że hasło wyborcze "Wizja i skuteczność" nie jest przypadkowe. Gdy w końcowym przesłaniu zwracał się do warszawiaków o wybór osoby zdolnej być gospodarzem stolicy chyba tylko najtwardsi zwolennicy PO nie uznali, że tym gospodarzem może być tylko Kazimierz Marcinkiewicz.
To, że wygrał Marcinkiewicz pozostaje bez wątpliwości. Pytanie brzmi ilu warszawiaków zdecydowało się na obejrzenie debaty zamiast programów na konkurencyjnych stacjach, gdyż ci, którzy obejrzeli nie mają już chyba wątpliwości na kogo oddać swój głos 26 listopada.
